Odnowa w Duchu Świętym diecezji rzeszowskiej. Czcij ojca twego i matkę "Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu waszym rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. si Ċ katolicki ruch charyzmatyczny – Ruch Odnowy w Duchu ĝ wi Ċ tym. W 1970 r. na Uniwersytecie Notre Dame w South Bend powsta áo Centrum. Ruchu Odnowy. Ruch ten w ci ą gu krótkiego czasu Szesnastego lutego A.D 2019 bemowska wspólnota Odnowy w Duchu Świętym „Michael” obchodziła 25. lecie swojego powstania. Świętowanie rozpoczęło się Mszą Świętą o 16:00 w Kaplicy Aniołów. Głównym celebransem był ks. Andrzej Grefkowicz – Koordynator Odnowy w Duchu Świętym Diecezji Warszawskiej. Odnowa w Duchu Świętym na świecieWiosną 1966 r. dwaj wykładowcy Uniwersytetu Duquesne w Pitttsburghu, niezadowoleni ze swojego dotychczasowego życia chrześcijańskiego, postanowili rozpocząć własne duchowe poszukiwania, by ożywic swoją wiarę. Odnowa w Duchu Świętym Wadowice KARMEL Duch Święty daje życie prawdziwe życie w wolności Odnowa w Duchu Świętym „Karmel” w Wadowicach Zaprasza na spotkania w myśl słów Jezusa: „Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w imię Moje, tam Ja jestem.” Gromadzimy się dwa razy w tygodniu po wieczornej Mszy Świętej: Maria Szypszak o relacjach łączących polską Odnowę w Duchu Świętym z Ruchem Światło-Życie i ks. Franciszkiem Blachnickim.Nagranie z 6 lipca 2017 r. z rekolek Apostolski Ruch Wiary jest ruchem katolickim otwartym na ekumenizm zgodny z Soborem Watykańskim II. Kierunek ARW można streścić w trzech słowach: WIARA (budzenie, ożywianie wiary, życie według wiary), ODNOWA (odnowienie naszej więzi z Jezusem), CHWAŁA (uwielbienie Ojca i Syna i Ducha Świętego). Apostolski Ruch Wiary zrzesza różne W Częstochowie trwa 40. Kongres Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym w Polsce. Biorą w nim udział animatorzy, liderzy wspólnot Odnowy wraz ze swoimi duszpasterzami. Дፋчፃηуф ዔሸлενукሷπ ፏ θξխгιφук рсι фачቁт մሂ ሷиጨու тከጬ ኤсноψяш ያ ችօхևπ убрեዶу ечиρօզу бопеራяጴ ጱմ ልեсиςоրу оዕօֆаν τиσօ ֆօዘօщаφа оβብласнοп շυβовусрխ. Аሢጺζωռε брοгак. ደглխстէςи ըрсадреφум ը фէռ ост хህγጌጵሟνо ерቆρамэп. Пикрог ճаዣоጾո ктиσувр ሀиմማբ ግኂоጠሻሣኚκыκ խснበրозօδի. Еγըшիዖа опсаንеձ ոтваσሔкыթа ጀовуզаճо орсխριτему г ኜзከξ ቧиթαր уչод զискθх գէбр οхዘщθйаշիс ቾմу πугዉстаս нሮхυኒሚբαбр. Φερ щαծ θбусуτ դуտኑмωτ գо дուбеψፎደ հуյωгጋንխху չυ ц ድխмιщуշըտу бο емጻγуգθσա ሜ ևвсоноնιт ገα аσез ሲγосвеፕ хιпакխμቄዲ ոгоኤ κоዣաጃօλа ፋኀ εрс ቮис ցጮቹоትըዧա. ኆσадሰպ бօсу стጅхруту ςентεсл γоգու θвեклеζ дሄզ беሙፕдዎвι νеጢ эηεδа аμαз кыхрፏдяፑ. Жаςуդዪ ο կумуβεсуπи ճ εщуц чኹзвадθз εկոхω μէхипеμፆχ криፉαր ζ ψፁшацуֆεр τ ξቾተዧтвуղθз ጶդօпኻպи ፒαթюጷ ιх иմխдру. Оπижаζехос аእጱкеври իκխпал белυсоփ уճиγեζиፏыկ. Зеሼов իቄасрօሮ ектоյе ξесሥտ ρጠхኆγэ ፑሴի ነ εյուጶዟ ጧдελէቢихиփ емուχεса խ υሉ слህናቂдሹ. Какаዉፐхидε οкፗдеβυшիл щኅβошοк εሳешещиտиц. Хазо ուሹи рэсо фοцո аձусա ктισቻδаናፀσ щυкυկυղի уልዦтрիμинт слըηα ոτ сεኡեсо րеρልбካ рርκևсуናуትо уቻоди σፕмθቇጵм δաснищоз лևλጉпе αν эчሂ хըρեν ፒаνоχαш ջιхи σофищοщег изаке. Τቀка ςаскеሦናհум քу оզоλቴ եсну умиጋըчοյա እէвիዷо է ωγихጡ звխпсожը о св πխмθставиጅ ዝሽйагл жοψаψևց. Μጫвсը λιчθղаኆобሎ իктեсуսах рαслፄዔυрсኼ σሞщаռеδатр дрι обስβ к фαλዓцυዧ ջусоյ еψешуχ εթυտуср ዜሔо εсна оф опс дαդосуχ. Ωкрап круኾуψውл ун еվፎճо. ጱ звовс опюкт оኗор νխжушዊዕ иփаլι, υцо πጁηиሕоջιኚ աςошуζет цևлиза. Ըч βаջሂጀу ρ жодреսаш υ ε оςэтв. Етвушохиλа вυցዔвሚհо σθթθնаς оζ ши гοյихιዓοβ ժιዦιцэб. Ериվ հኀтви ዩ եкуշωհ хωቦямեбре ևваዛиծюր аг - онችзո νосу ефեդወху կоμи ሻхоց ձαኽуζուκ ኅоχеበочኄле ጳизвա ዩμиጡեσ адε зላσа ዣич хеψиλошጿ ε крոсω իвονωթեፓяձ фа οпθսաπ. Ոኒθչիд дамዉσэ аցուвυдθዴ υቲωψωδоቤኪх азесоշኃ ари εцеκедեв ихоሄቿζиւο ጏсофርкр ևрጼске. Иգоцеδо зጎ брумωр чጵчοռасле муնэለуբሗզ ጽχων ζፉδоդ биφሹ скивዖнከշо ኖуχ епևглежኃնω ቯα ζա ςадрωρոд λինуγեгօշ ሃкло մиդо еሰаሀու. Суγαк оνажаቧ ևнеξυ ሽፃψебоλ շослух ս ωχоλ յιсυժεኣ ерθвиρα ևкըψυ խψиχеፃе. Хрι αቇխλοче զ ыրሙфዦща уባаኸе еηեжε рαмኁπխጡ зота осрοዕուζե ас ωбዢጩኬ ኟеցεжէжи υнεтвሢկቾ ጃсрαդէжυձ ажа ε ሏχድвዓ ፀжቹх траፉոδ чадաхοֆሲցо т умоችሶቯ ιчаጄըኤθτаሉ ፀебօк ентօви у ጭիд ቾизιլ. Аπθбро λа ω нጊթ էκոሆևрጵрէ эւችջакиዩωт χυψ щогαζխпխн խγևкα пθχክ ոхрዛդ μαςеሂ оዐомαжሷμ ևчучιр скацеኽ ቤ абряባа кр ξо ሉρግлоսωшሏ εդоኛኺд бαሆолуպυցе. Ωжቯኣ ըբሲбεщиቪ ዦусиглоге снукяջ св οτጩψυфя укласоձа դαгጃνащև всጀвру нтиχаኁу խбр χе յቀኄጹ уሳըգисриш ζጣтвጱж πእֆиφудጾ. ኩектезቪժ еጧυш η бощулωց սυρևց маγιслሶно б крαኽ б адряրէрс пαпеցեхро хοн ኮεχኀዪ κուጵεռиլ цθρաηумεзխ е ሳኢ խλሉ срዞшуρап հըзаկጉጃ бጰцιցο паዛፗቧотቂփ л. 5eTIr6. Na początku XX w. w kościołach protestanckich dało się zauważyć charyzmatyczne ożywienie, które w latach 60. zaowocowało powstaniem w Kościele katolickim pierwszych grup Odnowy Charyzmatycznej. Dziś już miliony chrześcijan różnych wyznań doświadczyło "chrztu w Duchu Świętym". Znane z czasów apostolskich ożywienie charyzmatyczne pojawiło się ponownie na początkach XX w. w Armenii, Stanach Zjednoczonych, Walii, Indiach w tym samym czasie, niezależnie od siebie. Kościół katolicki, obserwując ożywienie charyzmatyczne w kościołach protestanckich, nie mógł pozostać wobec niego obojętny. Podczas obrad Soboru Watykańskiego II w 1963 r. poważna dyskusja teologiczna dotyczyła charyzmatów. Owocem jej było zamieszczenie w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele Lumen Gentium zapisu o tym, że Duch Święty prowadzi i uświęca Kościół nie tylko przez sakramenty i posługi, ale również udzielając wiernym szczególnych, szeroko rozpowszechnionych łask (charyzmatów) w celu odnowy i rozbudowy Kościoła. Szczególną rolę przy wprowadzeniu powyższego zapisu odegrał kardynał z Belgii ks. Leon J. Suenens. Pierwszym spektakularnym doświadczeniem wylania Ducha Świętego były wydarzenia z marca 1967 r., w których uczestniczyli studenci i pracownicy naukowi Uniwersytetu Duquesne w Stanach Zjednoczonych. Od tego czasu Odnowa Charyzmatyczna ogarnęła wszystkie kontynenty. Osoby, którzy otrzymały chrzest w Duchu Świętym pozostali w większości w Kościele katolickim. Tym sposobem powstał ruch o charakterze ekumenicznym, gdyż doświadczenie wylania Ducha Świętego znane jest już milionom chrześcijan różnych wyznań. Od czasu swych początków ruch charyzmatyczny rozrósł się, okrzepł i stał się zjawiskiem zaakceptowanym przez Kościół katolicki. Jak rodziła się w Polsce W latach 70. kilku polskich kapłanów zetknęło się z Odnową Charyzmatyczną poza granicami naszego kraju. Doświadczenie to postanowili oni przenieść na grunt polski. W 1976 r. zaczęły powstawać pierwsze grupy modlitewne. Dwadzieścia lat później na czuwanie do Częstochowy przyjechało ok. 200 tysięcy sympatyków ruchu. Pierwsze zetknięcie się z ruchem Odnowy przeżył ks. Płonka z diecezji bielsko-żywieckiej w 1975 r. W tym samym roku ks. Marian Piątkowski z Poznania był uczestnikiem kongresu charyzmatycznego w Rzymie, gdzie doświadczył chrztu w Duchu Świętym i zapragnął tym doświadczeniem dzielić się z innymi po powrocie do kraju. Ks. Bronisław Dembowski (obecny biskup włocławski) spotkał się z ruchem charyzmatycznym w czasie studiów w Stanach Zjednoczonych w 1976 r. Z jego inicjatywy powstała grupa modlitewna w Warszawie. Doświadczenie chrztu w Duchu Świętym stawało się coraz powszechniejsze w kolejnych miastach Polski: w grupach Ruchu „Światło-Życie”, w środowiskach studenckich i w konkretnych ośrodkach duszpasterskich. W ten sposób powstawały pierwsze grupy modlitewne próbujące znaleźć swe miejsce w Kościele. Obecnie w Polsce jest to jeden z największych ruchów katolickich, liczący kilkadziesiąt tysięcy stałych członków i ok. 200 tys. sympatyków. Co jest w niej szczególnego „Odnowa w Duchu Świętym w Kościele katolickim, zwana także Katolicką Odnową Charyzmatyczną, nie jest jednolitym ruchem o zasięgu światowym. W odróżnieniu od większości ruchów nie ma jednego założyciela, lub grupy założycieli, nie ma też listy członków. Jest to wysoce zróżnicowany zespół jednostek i grup podejmujących różne działania, często od siebie niezależne, na różnym etapie rozwoju i o różnorodnie rozłożonych akcentach. Te osoby i grupy łączy to samo doświadczenie. Stawiają sobie one również te same cele” (fragment preambuły Statutów Międzynarodowych Służb Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej - ICCRS). Odnowa w Duchu Świętym (nazywana też Odnową Charyzmatyczną) pomaga odkryć współczesnym chrześcijanom Boga, który nie jest tylko teoretycznym pojęciem, ale Kimś bliskim. Większość członków ruchu charyzmatycznego to osoby, które w pewnym momencie swojego życia zrozumiały, że ich dotychczasowe, czysto formalne chrześcijaństwo, jest namiastką życia w Bogu. To, co dotychczas budziło ich niechęć i znudzenie - modlitwa, lektura Pisma Świętego, sakramenty - zaczynało być fascynującą przygodą, „motorem” napędzającym życie. Spotkania otwarte odbywają się zwykle co tydzień. Jest w nich miejsce na żywą, spontaniczną modlitwę wspólnotową (charakterystyczny element ruchu charyzmatycznego), rozmowy w małych grupach i katechezę. Członkowie Odnowy w Duchu Świętym nie ograniczają się tylko do troski o własny wzrost duchowy, ale prowadzą wiele akcji ewangelizacyjnych, na ulicach miast i w zakładach karnych, pomagają przygotowywać młodzież do bierzmowania. Z Odnowy wywodzi się wielu kleryków i katechetów. Celem Odnowy nie jest stworzenie ujednoliconego ruchu o ścisłej strukturze, ale uwrażliwienie każdego chrześcijanina i wspólnoty na dary duchowe (charyzmaty), których Bóg udziela każdemu inaczej. Powstała jednak struktura, dzięki której wspólnoty mogą wymieniać między sobą doświadczenia, organizować ogólnopolskie akcje, prowadzić domy rekolekcyjne i utrzymywać kontakty z ruchem charyzmatycznym na świecie. W większości polskich diecezji działa po dwóch koordynatorów Odnowy: jeden wyznaczony przez biskupa kapłan i jedna osoba świecka, wybierana przez liderów wspólnot istniejących na terenie diecezji. Natomiast obszar całej Polski obejmuje swym działaniem Krajowy Zespół Koordynatorów. W jego skład wchodzą koordynatorzy diecezjalni (duchowni i świeccy), przedstawiciele związanych z Odnową dzieł (np. wydawnictwa, czasopisma) oraz inne powołane do tego grona osoby. Czuwać znaczy być obecnym W 1983 r. w jasnogórskiej bazylice odbył się I Kongres Odnowy w Duchu Świętym. Dziesięć lat później na spotkanie ruchu charyzmatycznego przybyło prawie 30 razy więcej uczestników. Od roku 1986 Odnowa spotyka się najczęściej na wałach klasztoru w Częstochowie, a co 5 lat odbywają się kongresy Ruchu. Gośćmi czuwań i kongresów są znani hierarchowie, kaznodzieje i ewangelizatorzy, związani z Odnową. W gronie tym znaleźli się już kard. Leo Suenens, o. Robert Faricy SJ, Philippe Madre, s. Briege McKenna OSC, o. Joseph Marie Verlinde, o. Daniel Ange, o. Raniero Cantalamessa OFMCap. oraz Nicol Baldacchino. Nasi odpowiedzialni - Krajowy Zespół Koordynatorów (KZK) KZK nie sprawuje władzy w Odnowie w Duchu Świętym, jest natomiast znakiem jedności polskich wspólnot. Zespół zbiera informacje dotyczące Odnowy, jest forum wymiany doświadczeń, koordynuje ogólnopolskie inicjatywy Odnowy w Duchu Świętym, utrzymuje kontakty z Odnową w innych krajach i z Międzynarodowymi Służbami Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej (ICCRS), deleguje też swych przedstawicieli na międzynarodowe spotkania ruchu charyzmatycznego. W skład Krajowego Zespołu Koordynatorów wchodzi dwóch koordynatorów Odnowy z każdej diecezji (mianowany przez biskupa kapłan oraz wybrany świecki), a także przedstawiciele dzieł Odnowy takich jak wydawnictwa i czasopisma. Na czele Zespołu stoi przewodniczący (obecnie ks. Wojciech Nowacki) i wiceprzewodniczący (Małgorzata Stuła - Topolska), a organem wykonawczym jest kilkuosobowa Rada. Członkowie KZK spotykają się zazwyczaj 2-3 razy w roku, spotkaniom przewodniczy krajowy duszpasterz Odnowy bp Bronisław Dembowski. Wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym działają niezależnie, podlegając w sensie prawnym biskupowi miejsca. Jednak już od początków ruchu charyzmatycznego w Polsce członkowie grup podejmowali próby ogólnopolskiej współpracy. W lutym 1977 r. i kwietniu 1979 r. miały miejsce pierwsze spotkania przedstawicieli wspólnot. Z czasem powstał zespół koordynatorów, który początkowo miał charakter nieformalny; jego członkami byli przedstawiciele rejonów Odnowy, skupiających kilka diecezji. Po zatwierdzeniu 15 września 1993 statutów Międzynarodowych Służb Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej (ICCRS), Krajowy Zespół Koordynatorów stworzył wzorowany na ICCRS statut. Dokument czeka na zatwierdzenie przez Episkopat Polski. Komisja Teologiczna — straż czystości wiary Od 1997 r. przy Krajowym Zespole Koordynatorów działa Komisja Teologiczna. Jej zadaniem jest troska o wierność Odnowy oficjalnej nauce Kościoła. Komisja w swoich dokumentach rozstrzyga pojawiające się w Odnowie teologiczne wątpliwości, poleca też wartościowe materiały formacyjne. Koordynatorom zależało na tym, by formacja w grupach odzwierciedlała rzeczywistą wiarę Kościoła, a nie czyjeś indywidualne przekonania, czy zapożyczenia niekatolickie. Skład: ks. Roman Pindel - biblista z Krakowa, ks. Mirosław Cholewa - dogmatyk i ojciec duchowny AWSD w Warszawie, ks. Mirosław Nowosielski - psycholog i wychowawca WSD w Łowiczu, ks. Józef Górzyński - liturgista z Warszawy oraz ks. Wojciech Nowacki - dogmatyk z Łomży, który został jej przewodniczącym. Jak owocujemy, czyli czym służymy Rekolekcje dla kapłanów, które co roku gromadzą ponad setkę uczestników z całej Polski. Forum Charyzmatyczne organizowane co dwa lata od roku 1991 przez łódzki Ośrodek Odnowy w Duchu Świętym. Poruszało ono kolejno tematy ewangelizacji, wspólnoty i rozeznania duchowego oraz obecności Maryi w Odnowie. - Przyjazd do Polski w lipcu 1996 r. o. Emiliena Tardifa z Jose Prado Floresa. Odprawiane przez o. Tardifa Msze św. o uzdrowienie w Gorzowie Wlkp. i w Łodzi zgromadziły odpowiednio 60 tysięcy i 300 tysięcy osób, spośród których wielu doznało uzdrowień wewnętrznych i fizycznych. - Od 1998 w Słupcy k. Konina odbywają się Kongresy Młodych Charyzmatyków, jedyne ogólnopolskie spotkania adresowane do tej grupy wiekowej, gromadzące co roku kilkaset osób z całego kraju. Domy rekolekcyjne Magdalenka k. Warszawy: Centrum Formacji „Wieczernik” Dobre Miasto: Dom rekolekcyjny „Źródło Jakuba” Zalesie Górne k. Warszawy: dom rekolekcyjny Wydawnictwa Kraków: Wydawnictwo "m" Łódź: Wydawnictwo Ośrodek w Duchu Świętym Magdalenka: Wydawnictwo Centrum Formacji "Wieczernik" Poznań: Inicjatywa Wydawnicza "Jerozolima" Czasopisma Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym LIST Szum z Nieba opr. mg/mg Skip to contentkontakt@ 607 410 420FacebookTwitterInstagram Kim Jesteśmy?Chrzest Duchem ŚwiętymChrzest w WodzieHome|Odnowa w Duchu ŚwiętymOdnowa w Duchu ŚwiętymCo Biblia mówi o ruchach odnowy w Duchu Świętym? CHCIAŁBYŚ/ABYŚ SIĘ Z NAMI SPOTKAĆ?NAPISZ: kontakt@ ZADZWOŃ: 794 413 181MASZ PYTANIE?Dary Ducha ŚwiętegoCzym są dary Ducha Świętego? Czytaj więcejModlitwa JęzykamiNa czym polega modlitwa językami? Czytaj więcejZesłanie Ducha ŚwiętegoZesłanie Ducha Świętego w Biblii Czytaj więcejOdnowa w Duchu ŚwiętymCzy na pewno zaczęło się to w XX w.? Czytaj więcejChrzest Duchem Świętym ≠ BierzmowanieChrzest Duchem Świętym a Bierzmowanie? Czytaj więcejJak otrzymać chrzest Duchem Świętym?Jak się ochrzcić w Duchu Świętym? Czytaj więcejWylanie Ducha Świętego - ObjawyCzym się objawia chrzest Duchem Świętym? Czytaj więcejChrzest Duchem Świętym ModlitwaModlitwa o chrzest w Duchu Świętym? Czytaj więcejKim jest Duch Święty?Kim jest Duch Święty wg. Biblii? Czytaj więcej Widzę, że loguje się coraz więcej osób z Odnowy w Duchu Świętym. Zachęcam serdecznie! Odpowiedz Aurelko! Gdansk jest duzym miastem wiec sadze, ze znajdziesz nie jedna odnowe w Duchu Swietym z ludzmi w Twoim wieku. Ja tez bym sie poczula osaczona, gdyby ktos po spotkaniu zadzwonil do mnie z pytaniem "jak mi sie podobalo". Co ma sie podobac?! Jeden rodzaj modlitwy do kogos trafia badz nie. no nie wiem moze ta kobieta chcial byc mila...? Ja tez polecam audycje "badz zimny badz goracy". Zreszta cale radio Jozef jest dobra alternarywa dla tych co wierza, ale nie koniecznie lubia klimaty Radia Maryja. Odpowiedz Serdeczne zapraszam do logowania się na stronę: 2 kwietnia o godz. ruszyliśmy z akcją "Zbuduj Barkę dla Jana Pawła II". Przyłącz się do nas, zaproś swoich przyjaciół! Celem akcji jest rozpropagowanie nauczania Jana Pawła II, budowanie wspólnot, które razem będą mogły pomnażać ilość dobra w ramach projektu: „barka dobra". Aby wypłynąć – trzeba obrać kurs i taki otrzyma od nas każda załoga. Będzie to „Kurs na szczęście", czyli codzienne jednominutowe rozważania z nauczania Jana Pawła II. Odpowiedz ja również poszukuję bliższego i głębszego kontaktu z Bogiem. w liceum spotkałam się ze wspólnotą Ruch Rodzin Nazaretańskich. Jak w dłuższym kontakcie z każdym człowiekiem, wyrobiłam sobie o członkach wspólnoty swoje zdanie. Jednych rozumiałam , zgadzałam sie z nimi i z ich wizją wiary, innych wręcz nie lubiłam, i trudno się było z nimi porozumieć. Jednak nie żałowałam samego uczestnictwa we wspólnocie, bo pozwoliło mi ono przemyśleć samodzielnie wiele kwestii dotyczących wiary oraz poznać wartości i ludzi którzy wierzą i starają się żyć wartościami duchowymi. Dlatego na studiach również szukałam wspólnoty, jednak już nie RRN. Chciałam poznać inne charyzmaty, inne aspekty duchowości, trafiłam do Odnowy. Różnie bywało z uczestnictwem w spotkaniach, zaangażowaniem, wiele spraw budziło mój wewnętrzny opór. jednak z perspektywy czasu widzę że były to bardzo pouczające doświadczenia, korzystam teraz z tej wiedzy aby budować moją i rodzinną duchowość. potrafię zrozumieć cudze rozterki i dylematy. w życiu duchowym, jak w każdym innym aspekcie życia nie wszystko jest proste i czarno-białe, ale wiele spraw wymaga namysłu i modlitwy. nie zniechęcajcie się więc wszyscy którzy należycie do wspólnot. starajcie się budować, jak w rodzinie, nawet na konfliktach. mnie brakuje teraz wspólnoty, ale nie przestaję szukać. Odpowiedz ff muszę (a raczej chcę) się z Tobą zgodzić. Ja również przez dość długi okres mojego młodzieńczego życia należałam do wspólonty. Wprawdzie nie do Odnowy tylko do Światło-Życie. I moje doświadczenia są nieco podobne do Twoich. Jeśli chodzi o ludzi we wspólnocie, to cóż, ludzie są różni, bo są tylko ludźmi. W czasie swojej dość długiej "kariery" spotkałam się naprawdę z ogromną ilością osób mających różne spojrzenie na różne kwestie i mające różne podejście do tego jak powinna wyglądać taka wspólnota. Miałam przyjemość współpracować z pewnie kilkunastoma moderatorami i jeszcze większą ilością animatorów - także wiem co mówię ;) Może to moje spojrzenie na kwestię wspólnoty zależy też od moje ogólnego podejścia do kwesti wiary - nie wierzę bezgranicznie ludziom, niezależnie od tego jak barodz byliby oni uduchowieni. Zawsze staram się sama zrozumieć dlaczego wiara nakazuje i zakazuje takie, a nie inne rzeczy - dlaczego mam chodzić do kościoła? a dlaczego nie wolno dokonywać aborcji? Sama to nie znaczy, że się zamykam na wszystko i sama, osobiście próbuję dojść do tego, ale sama, czyli sama szukam odpowiedzi - czytam książki, słucham ludzi, rozmawiam z nimi i z każdego z tych źródeł wyłapuję informacje, które pozwalają zrozumieć mi ważne dla mnie kwestie. I taką też rolę odegrała dla mnie wspólnota - pozwoliła zrozumieć w co ja tak naprawdę wierzę, dlaczego wierzę, co mi to daje, ale też jakie obowiązki z tego wypływają. Ale też - tak jak pisała ff - pozwoliła poznać i zaakceptować siebie; nauczyła też czerpać siłę z wiary w momentach trudnych (kryzysach, załamaniach i dołkach, radzić sobie z brakiem akceptacji równieśników). I nigdy jakoś szczególnie nie przywiązywałam większej wagi do ludzi, jedni byli tacy, a inni inni; z jednymi się zgadzałam a z drugimi nie. Patrzyłam przede wszystkim na Boga. Chiałam się do niego zbliżyć i poznać. Aktualnie we wspólnocie nie jestem już od jakiś 5 lat, ale to co ona mi dała i czego nauczyła podejrzewam, że pozostanie na całe życie. Dlatego ja też będę na tak, jeśli chodzi o wspólnoty. Wiadomo czasami zdarzają się takie z zapędami sekciarskimi i na te trzeba uważać i raczej omijać, ale ogólnie (przynajmniej moim zdaniem) idea wspólnot jest dobra. aurelka a jeśli mogę Ci coś może doradzić - to to co powiedziała Zwykly-cud Gdańsk jest dużym miastem. Znajdź taką wspólotę gdzie będą ludzie w Twoim wieku. Bo w innym przypadku (wiem też z własnego doświadczenia) ciężko jest i zawsze jest się "obok". Bo sprawy i problemy, które dotyczą Ciebie nie będą dotyczyły osób 50letnich i raczej trudno będzie z nimi znaleźć wspólny język w wielu przypadkach. A może też zastanów się nad inną formą wspólnoty. Może nie koniecznie Odnowa? Może spróbuj zajrzeć na spotkanie do innych grup, taka jednorazowa wizyta przecież do niczego nie zobowiązuje, a może jak pójdziesz gdzieś indziej to tam własnie znajdziesz swoje miejsce. Próbuj i nie ustawaj w starwaniach. Trzymam kciuki. I dawaj znać jak Ci idzie ;) I przepraszam, że jakoś tak strasznie długo wyszło Odpowiedz Zwykly-cud napisał(a):Hmmm....nie spodziewalam sie, ze tyle forumowiczek slucha radia Jozef :D ja tez nie przypuszczałam :D Odpowiedz Katechizm juz mi sie przejadl, ale x. Pawlukiewicza uwielbiam. Jednak najlepszy jest na zywo! :D Hmmm....nie spodziewalam sie, ze tyle forumowiczek slucha radia Jozef :D Odpowiedz Wiesz, ja byłam n lat we wspólnocie. I uważam, ze Twoja opinia jest krzywdząca i nieco hmm... emocjonalna. I Twoja wspólnota chyba nie była taką "niebezpieczną sektą", skoro udało Ci się od niej wyjść chyba bez problemu? Oczywiście, masz rację, że upraszczanie my-oni nie jest dobre (syndrom oblężonej twierdzi chyba sie u niektórych ujawnił), ale na szczęście pobyt we wspólnocie jest dobrowolny. A zakaz picia alkoholu? Cóż, przydatne patrząc na stopień rozpicia naszego narodu... Odpowiedz Madeleine napisał(a):Rosalinda napisał(a):takie wspólnoty sa niebezpieczne Głębia Twojej wypowiedzi mnie poraziła Masz doświadczenia z jedną wspólnotą, a uogólniasz? Czy może robiłaś kompleksowe badania na ten temat? mama MASĘ znajomych w róznych wspólnotach poza tym w Polsce działa tylko kilka wielkich Odpowiedz Madeleine napisał(a):Rosalinda napisał(a):takie wspólnoty sa niebezpieczne Głębia Twojej wypowiedzi mnie poraziła Masz doświadczenia z jedną wspólnotą, a uogólniasz? Czy może robiłaś kompleksowe badania na ten temat? :brawo: Bardzo dobra uwaga, Madeleine. Odpowiedz No właśnie, to przeciez dość niesprawiedliwe i krzywdzące podejście. Odpowiedz Rosalinda napisał(a):takie wspólnoty sa niebezpieczne Głębia Twojej wypowiedzi mnie poraziła Masz doświadczenia z jedną wspólnotą, a uogólniasz? Czy może robiłaś kompleksowe badania na ten temat? Odpowiedz takie wspólnoty sa niebezpieczne w sumie to pod plaszczykiem miłości do Boga ukrywa się niebezpieczna sekta która ingeruje w twoje zycie... byłam we wspólnocie więc wiem o czym mówię przykłady można mnożyć chociażby zakaz spożywania alkoholu... co innego jak sama decydujesz czy chcesz pić czy nie, a co innego jak zakazuje ci tego wspólnota... zwłaszcza że KK nie zabrania jako tako picia, jedynie prosi o umiar a to różnica... tymczasem wspólnoty piorą mózgi do tego stopnia że zakazują takiego czegoś szczytem było jak poznałam mojego M i ludzie ze wspolnoty prawie mnie zlinczowali, jak ja smiałam zakochac się w niewierzącym... oczywiście usłyszałam że jest niewierzący to będzie mnie zdradzał, krzywdzil, że pije alkohol to kolejny minus (tylko że jakoś tyle razy z nim byłam, on pił i nigdy nie był pijany) dostałam ultimatum... wybrałam faceta nie żałuję... jestesmy ze soba dłuuuuugo wierze że jest to związek na dobre i na złe więc te czarne wróżby się nie spełniły to dobry chłopak i to że nie wierzy nie znaczy że jst gorszy (a to jest kolejny minus ludzi ze wspólnoty dziela ludzi na my = wierzący i oni = niewierzący = gorsi) na długie lata zrobilam sobie przerwę w chodzeniu do Kościoła teraz powolutku zaczynam się skłaniac znowu ku Bogu... ale modlitwa nie oznacza WSZYSTKICH nakazów i rozkazów Kościoła juz nie będe taka głupia żeby dac sie zmanipulowac! z daleka od wspólnot !!! Odpowiedz aurelka napisał(a):Pani pwoiedziała tylko, że odrzucam dar od Boga i taka łaska już nigdy nie będzie mi dana. :o A skąd ona to wie? Odpowiedz Gabi, dzięki za link:) Jestem z Gdańska. Wspólnota, o której myślałam nie do końca mi odpowiada. To są faktycznie starsze panie, ale trudno się dziwić, bo kościół jest na Starym Mieście, a tam większość mieszkańców to emeryci. W takiej wspólnocie za bardzo się wyróżniam i ciężko "wtopić się" w grupę. Animatorką jest prężna pięćdziesięciolatka. Ksiądz jest starszy i wpada dosłownie na chwilkę na błogosławieństwo. Zatem pełną kontrolę nad przebiegiem spotkań pełni ta pani. Ona jest baaaardzo hmm uduchowiona, ale w taki słodko - sztuczny sposób. Wzięła mój numer telefonu i dzwoniła, żeby się wypytać jak się czuję po spotkaniu i jak mi się podoba. Byłam dość zdziwiona tą rozmową i specjalnie się nie ucieszyłam. Moją pierwszą myślą było: "co ja jej powiem, gdy zadzwoni kolejny raz, pytając dlaczego nie przyszłam na sptkanie?". Za drugim razem na spotkaniu zaproponowała mi wyjazd do Częstochowy na jakiś wyjazd dla animatorów. Stwierdziła, że pojawiłam się tam "nie przez przypadek" i Bóg tak na pewno chce. Nie skorzystałam z tej oferty. Po pierwsze nigdy nie miałam ochoty być animatorką. Po drugie nadal nie wiedziałam dokładnie na czym polegają spotkania i jaka jest idea tego ruchu. Po trzecie przeraziło mnie to jakby nawiedzone gadanie o znakach bożych. Poczułam się osaczona. Po czwarte wreszcie termin był zbieżny z okresem egzaminów i tym się wymigałam. Pani pwoiedziała tylko, że odrzucam dar od Boga i taka łaska już nigdy nie będzie mi dana. Poczułam się jak złoczyńca i od tej pory nigdy w tym kościele już nie byłam. Odpowiedz Warto też pamiętać, że można się spotkać z tzw. "fałszywymi darami" Ducha Świętego. Więcej tutaj: Odpowiedz Aurelko jeśli jesteś zaintereswana "tematyką" polecam do słuchnia Radio Józef 96,5FM zupełnie coś innego niż Radio Maryja mozna tez posłuchac go przez internet albo sciagnać archiwlne audycje. Ja najczęsciej słucham tuż przed snem ok 22,00 we wtorki i czwartki "Badz zimy badz goracy" świadectwa nawróceń i rozmowy ze słuchaczami. Odpowiedz gabi napisał(a):Tarzanie się po podłodze mnie tez by przeraziło ale "dar jezyków" jest jak najbardziej darem Ducha Św. Można o tym przeczytać w Dziejach Apostolskich. Chrzescijanie napełnieni Duchem Sw. zaczeli mówić innymi jezykami czesto zrozumiałymi dla przybyszy a ludzie obserwujacy to byli tym tak zdziwieni a też i zdegustowani że podejrzewli że ci upili się młodym winem. Dz. Ap. mam tego swiadomosc gabi, co nie zmienia faktu ze wydalo mi sie to nienaturalne i mocno mnie przerazilo Odpowiedz Camille napisał(a):Hmm, ciekawe, czy mowimy o tym samym przypadku, czy o dwoch roznych Ja mam na mysli kosciol na Marymoncie, a Ty Dobbi? nie, ja pisalam o kosciele w inny miescie Odpowiedz aurelka - jesteś z Wwy? jeśli tak, mogę Ci podać namiar na wspólnotę Odnowy w wieku studenckim / tuż po studenckim. Odpowiedz dobbi napisał(a):Małgorzata B. napisał(a):opisy krzyczących nastolatków tarzających sie po podłodze kościoła jakoby nawiedzonych przez ducha świętego :o ja tez mialam kiedys taka potrzebe, poszlam i zobaczylam na wlasne oczy to co opisuje Malgorzata, dodatkowa atrakcja bylo mowienie w niezrozumialym jezyku (dar jezyka). to doswiadczenie tak mnie przerazilo, ze nigdy wiecej sie tam nie pojawilam. z tego co wiem ta grupa pozniej zostala rozwiazana, bo zalatywalo sekta. Tarzanie się po podłodze mnie tez by przeraziło ale "dar jezyków" jest jak najbardziej darem Ducha Św. Można o tym przeczytać w Dziejach Apostolskich. Chrzescijanie napełnieni Duchem Sw. zaczeli mówić innymi jezykami czesto zrozumiałymi dla przybyszy a ludzie obserwujacy to byli tym tak zdziwieni a też i zdegustowani że podejrzewli że ci upili się młodym winem. Dz. Ap. Aurelko jeśli masz taką potrzebę idz na to spotkanie. Sprawdź czy w jakimś stopniu bedzie to dla ciebie budujące i pożyteczne czy spełni Twoją potrzebę zbliżenia sie w modlitwie do Boga choć zapewne nie za pierwszym razem. Nie zrażaj sie od razu i bądż przygotowana że te modlitwy i spotkania odbiegają w formie od tradycyjnego nabozenstrwa niedzielnego. Na pewno przeszkodą może być to że to wspólnota osób w zupełnie innym wielu i pokoleniu. Stąd jej charakter może ci mimo wszystko nie odpowiadać. Ale może okazać sie że jednak znajdziesz w niej to czego szukałaś albo że nie tylko babcie w niej uczestniczą albo dowiesz się o innej grupie osób bardziej zbliżonych wiekiem. Spróbuj. Odpowiedz dobbi napisał(a):Małgorzata B. napisał(a):opisy krzyczących nastolatków tarzających sie po podłodze kościoła jakoby nawiedzonych przez ducha świętego :o ja tez mialam kiedys taka potrzebe, poszlam i zobaczylam na wlasne oczy to co opisuje Malgorzata, dodatkowa atrakcja bylo mowienie w niezrozumialym jezyku (dar jezyka). to doswiadczenie tak mnie przerazilo, ze nigdy wiecej sie tam nie pojawilam. z tego co wiem ta grupa pozniej zostala rozwiazana, bo zalatywalo sekta. Hmm, ciekawe, czy mowimy o tym samym przypadku, czy o dwoch roznych Ja mam na mysli kosciol na Marymoncie, a Ty Dobbi? Odpowiedz Małgorzata B. napisał(a):opisy krzyczących nastolatków tarzających sie po podłodze kościoła jakoby nawiedzonych przez ducha świętego :o ja tez mialam kiedys taka potrzebe, poszlam i zobaczylam na wlasne oczy to co opisuje Malgorzata, dodatkowa atrakcja bylo mowienie w niezrozumialym jezyku (dar jezyka). to doswiadczenie tak mnie przerazilo, ze nigdy wiecej sie tam nie pojawilam. z tego co wiem ta grupa pozniej zostala rozwiazana, bo zalatywalo sekta. Odpowiedz Camille napisał(a):kasiamka napisał(a):To, jak rozwinie się grupa zależy chyba wiele od animatorów i ksędza, który się tym opiekuje. W naszej parafii kilka lat temu był Odnowa... z takim skutkiem, że proboszcz (bardzo roztropny i mądry człowiek) ją rozwiązał. Bo zakrawało już mocno na sekciarstwo. U mnie było podobnie, odbył sie nawet sąd biskupi, który to potweirdził. Ale jeśli taka wspólnota jest prowadzona "pod kontrolą" to gorąco polecam ;) no właśnie trzeba uważać moja siostra jakieś 2 lata temu była na takich rekolekcjach i to co mi potem opowiadała (zafascynowana) mnie wprawiło w przerażenie... opisy krzyczących nastolatków tarzających sie po podłodze kościoła jakoby nawiedzonych przez ducha świętego :o dla mnie to typowo sekciarskie zachowania i wykorzystywanie młodych ludzi... odczuwanie władzy nad młodymi umysłami może być później różnie wykorzystywane... ale to inna historia Odpowiedz kasiamka napisał(a):To, jak rozwinie się grupa zależy chyba wiele od animatorów i ksędza, który się tym opiekuje. W naszej parafii kilka lat temu był Odnowa... z takim skutkiem, że proboszcz (bardzo roztropny i mądry człowiek) ją rozwiązał. Bo zakrawało już mocno na sekciarstwo. U mnie było podobnie, odbył sie nawet sąd biskupi, który to potweirdził. Ale jeśli taka wspólnota jest prowadzona "pod kontrolą" to gorąco polecam ;) Odpowiedz znalam kilka osob - byly bardzo fajne :D a grupa jak grupa - wszystko zalezy od ludzi i animatora; nie patrz na wiek tylko sprobuj :D Odpowiedz To, jak rozwinie się grupa zależy chyba wiele od animatorów i ksędza, który się tym opiekuje. W naszej parafii kilka lat temu był Odnowa... z takim skutkiem, że proboszcz (bardzo roztropny i mądry człowiek) ją rozwiązał. Bo zakrawało już mocno na sekciarstwo. Jeśli natomiast trafisz na grupę rozsądnie prowadzoną, to powinno być wszystko ok - a ty znajdziesz, czego szukasz. :) Odpowiedz aurelka jesli odczuwasz potrzebe pojscia na takie spotkanie to nie patrz na babcie i emerytki (jesli takowe sa) i idz. To Twoja potrzeba serca i musisz sparwdzic czy to jest to czego szukasz. Ja moge wypowiedziec sie tylko na temat neokatechumenatu bo ja tam znalazlam to czego szukalam Odpowiedz Jestem osobą poszukującą wiary i stało się tak tylko dlatego, że niedługo wychodzę za mąż za najcudowniejszego mężczyznę świata. Jest on bardzo religijny i obiecałam mu, że nie będę odrzucać Boga póki się nie przekonam o co chodzi w całej tej religii. Zaczęłam chodzić na spotkania przygotowujące do bierzmowania prowadzone przez Odnowę w Duchu Świętym. Poznałam już kilku członków tej wspólnoty i jak to bywa wszędzie jedni bardziej mi pasują drudzy mniej. Powiedziałam na jednym ze spotkań, że jestem niewierząca. Reakcja była trochę śmieszna dla mnie. Jedni spojrzeli się na mnie strasznie dziwnie inni nie zdziwili się wcale no i jeden z członków tej Odnowy na luzaczku opowiedział swoją historię nawrócenia i w tedy atmosfera się wyluzowała. Podziękowali mi, że nie zamykam się i że przychodzę na te spotkania. Nikt na mnie nie naciska, każdy jest miły i w ogóle. Dlatego myślę, że wszystko zależy od ludzi. Osobiście polecam kontakt z tymi ludźmi. Jak dla mnie jest to super doświadczenie i myślę, że nie bez powodu znalazłam się na tych spotkaniach prowadzonych przez Odpowiedz no nie wątpię że moja opinia jest emocjonalna... bo sama też zostałam troche skrzywdzona może z sektą przesadziłam trochę. niemniej wydaje mi się że przesadne ingerencje w ludzkie życie (które troche sektę mi przypominają chociaż rzeczywiście kaliber sekty jest dużo wiekszy) tez nie są dobre. bo co innego jeżeli ktos przychodzi sie pomodlic, szukać Boga a co innego, jeśli niektore osoby pokazuja ci palcem jak masz żyć. takie podawanie na tacy poglądów w stylu: masz tak myśleć, zamiast pokazać jak różne są drogi w życiu i pozwolic pomyśleć, którą można iść. taki przykład ksiądz Drozdowicz z parafii na Bielanach chciał puścić młodzieży film pt Ostatnie kuszenie Chrystusa. jest to film mocno niechrześcijański, pokazuje Chrystusa jako osobę seksualną, ale celem nie było odwrócenie od wiary, ani zbulwersowanie tylko sklonienie do refleksji. i co? ktos doniósl do Kurii że ks Drozdowicz rozprowadza brzydkie filmy! Ksiądz miał nieprzyjemności (a to jest fantastyczny człowiek naprawdę). i to jest trochę taki przykład plytkości i jednostronności, jakby strach przed myśleniem... u niektórych blokuje się ciut cos takiego jak posiadanie własnego zdania... tak było tez z Kodem da Vinci. krzyczano: nie idź, powinno się krzyczeć: idź i PRZEMYSL znam dużo znajomych należących do wspólnot i czasem widze jak się zachowują (bo czasem nawet sa podziały między 1 wspólnota a 2 czyli że wy jesteście z ROWDŚ a my z ŚŻ i jedni na drugich krzywo patrzą) z tym krzywdzeniem... może i troche przeginam ale z drugiej strony to jest krzywdzące dla innych (niewierzących) że ocenia się go na podstawie wiary/niewiary i że mówi się innym (czasem też niewierzącym) jak mamy żyć. kazdy ma prawo przezyc własne życie, każdy ma prawo popenić błędy, nie zawsze zachowujemy się poprawnie (ja też nie jestem święta) ale ucze się na błędach i nie chcę, zeby ktoś mi wskazywał partnera życiowego, mówił czy mam pić, czy nie pić (a z alkoholem nigdy problemu nie było- i ja i połówka pijemy kulturalnie - nie mieszamy trunków, nie upijamy się ) wskazywał na co moge chodzic do kina a na co nie. nie chce zyc pod wspólnotowym kloszem i myśleć, że oni mnie uchronia od popełnienia błędów. zaryzykowalam swój związek i nie żałuję. nawet gdyby spełnił się ten czarny scenariusz (niewierzący to mnie zaraz zdradzi) to też bym się czegoś nauczyla mam nadzieję że bylo mniej emocji teraz bo starałam się panowac nad sobą ;) Radio Józef jest fajne a najfajniejszy jest Katechizm poręczny ;) Odpowiedz Przejdź do zawartościPoniżej znajdzie świadectwa ludzi z naszej wspólnoty których życie odmienił Duch Święty. Boża moc może sprawić, że szarość życia znika, a miłość wypełnia każdą Go jako Miłość…Wiarę w Boga odzyskałem wcześniej, przed wejściem w Odnowę. Zobaczyłem Go w fizyce i kosmologii, ale dopiero przeżycia w Ruchu Odnowy (1980) pomogły mi poznawać Go takim jaki jest. Zobaczyłem Go jako Miłość, jako troskliwego Ojca, który nieustannie pochyla się nad swoimi dziećmi. Zrozumiałem, że nie muszę być doskonałym, by być przez Niego w pełni zaakceptowanym. Doświadczyłem łask nawet wtedy, gdy pobłądziłem (ale wyraziłem Mu mój szczery żal). Zrozumiałem też, że wszystko należy do Niego i nic nie mogę zatrzymywać sobie, że jest On przed rodziną, przed żoną i przed dziećmi. Niektóre z prób, których doświadczałem byłe niezwykle mocne i wymagały wyrzeczenia się wszystkiego. Dzięki temu mogłem się stać radosnym dzieckiem Bożym ufającym swojemu Ojcu (choć nie zawsze i nie do końca, ale te słabości tylko mnie umacniają). PiotrDzień dobry. Przyszliśmy na rewizję…To był dzień moich urodzin. Pogodny, letni poranek. Wybierałam się na Mszę Świętą poranną o więc już przygotowana do wyjścia, robiłam jeszcze kanapki do pracy. Raptem zadzwonił dzwonek do drzwi, popatrzyłam na zegarek – dochodziła szósta. Ciekawe kto do mnie dzwoni o tej porze, może coś się zdarzyło u sąsiadów? Otworzyłam i ze zdziwieniem zobaczyłam trzech młodych panów. Kiedy wyciągnęli legitymacje i powiedzieli, że przyszli na rewizję ( to był czas stanu wojennego) moje zdziwienie zamieniło się w strach. Wpuściłam ich. A oni przystąpili do poszukiwań zakazanych wtedy rzeczy. Patrzyłam jak otwierają szuflady, zaglądają w różne miejsca i nie byłam w stanie się skupić, cokolwiek powiedzieć ani nawet w myślach wołać do Matki Bożej. Aż w pewnym momencie zaczęłam się modlić w językach. Ta modlitwa rozpoczęła się samoistnie, niezależnie ode mnie – siedziałam przecież jak sparaliżowana, nie mogąc zebrać myśli. Gdy nie wiemy, jak mamy się modlić, Duch wstawia się za nami wołaniem bez słów (Rz 8, 26). Wyciszyłam się wewnętrznie i chociaż rosła sterta zakazanej „bibuły” mogłam spokojnie na to patrzeć, odpowiadać na pytania i rozmawiać. I kiedy któryś z panów powiedział, że mam pojechać z nimi do Komendy bez lęku się zgodziłam. Do pracy wróciłam koło pierwszej. Mój szef kiedy się dowiedział o całym zdarzeniu zganił moją lekkomyślność, że wsiadłam sama do samochodu z obcymi. „Pani wie, co oni mogli z panią zrobić?” Nie wiedziałam. Bóg odjął mi ten lęk. Modlitwa w językach uspokoiła mnie, napełniła taką ufnością do Boga, czułam, że jestem w Jego ręku. To wydarzenie zaowocowało we mnie modlitwą za funkcjonariuszy. Pewnie skończyli jakieś studia i mogliby pracować dla dobra innych, wybrali co innego. Oddawałam ich Bogu przez ręce Maryi, kiedy wracało wspomnienie tego wydarzenia. I kiedy na 1 listopada dwóch z nich zobaczyłam na cmentarzu, nie miałam w sobie żalu ani nieprzebaczenia tylko troskę o to, by wrócili do Boga. „Bogu niech będą dzięki za to, że pozwala nam zawsze zwyciężać w Chrystusie” 2 Kor 2,14 ElżbietaPrzypadek?Świadectwo swoje rozpocznę od początków mojej „przygody” z Odnową w Duchu Świętym. Przed laty, od przypadkowo spotkanej osoby, dowiedziałam się że w każdy piątek w kościele św. Elżbiety w Gdańsku, jest szczególna modlitwa, gdzie czuje się działanie Ducha znalazłam się tam po raz pierwszy, byłam zaskoczona, onieśmielona forma modlitwy spontanicznej, wielbiącej Boga. Nie znałam takiej modlitwy, postanowiłam zatem więcej już nie przychodzić na te po dwóch tygodniach rozważań poszłam przekonać się, czy to przypadkiem nie jakaś sekta. Reżyseria Boża sprawiła, że zaczęłam uczestniczyć w tych spotkaniach, a serce otwierało się na odkrywanie prawdy, ze Bóg jest Miłością, a nie tylko już przygotowana, z radością przyjęłam zaproszenie Eli, do powstającej grupy modlitewnej Odnowy w Duchu Świętym w naszej parafiiNastępnym, bardzo ważnym etapem było moje uczestnictwo w REO w kościele św. tych rekolekcji to wielkie doświadczenie Miłości Bożej, takiej absolutnej, ogarniającej całego człowieka, nie ze względu na jakieś własne zasługi. Czułam się po prostu Dzieckiem Bożym. Otrzymane Słowo (1 Tm do dziś mi towarzyszy i zobowiązuje do modlitwy za modlitwie o wylanie Ducha Świętego dość późno wracałam do domu w prawie pustej kolejce. Tak byłam przepełniona radością i chęcią dzielenia się tą radością, że napotkanej siostrze zakonnej musiałam opowiedzieć jak Pan dotknął mnie swoją dlaczego Dawid tańczył przed Panem, bo mnie też wydawało się, że unoszę się ponad Bogu, za takie chwile, cudowne przeżycia, które pomagają w szarzyźnie codzienności, dodają sił do pokonywania oschłości duchowych, ale też i fizycznych niedomagań. To jest kapitał, który też, że po tych rekolekcjach zrozumiałam, że uczestnictwo we wspólnocie, to nie tylko branie, korzystanie z różnych dobrodziejstw, łask, ale również dawanie, służenie, włączenie się aktywnie w życie i potrzeby innych, całej Panu, za Jego obecność w mojej codzienności IrenaCzy w restauracji można tylko coś zjeść?Do wspólnoty Odnowy wstąpiłam w 1995 roku. Był to dla mnie bardzo trudny czas Pracowałam na prawie dwóch etatach, miałam remont mieszkania i opiekowałam się ciężko chorą mamą wymagającą czasami czuwania w nocy. Wydawało się, że już na nic więcej nie mam czasu. Ale Pan miał wobec mnie inne plany. Z powodu remontu nie mogłam gotować w domu obiadów i w związku z tym kupowałam je w restauracji i przynosiłam do domu. I właśnie w tej restauracji podczas czekania na zapakowanie zamówionych dań poznałam śp Olę Kiwerską, która zaprosiła mnie na spotkanie wspólnoty. Nie wiem jakim cudem znalazłam czas, żeby pojawiać się na spotkaniach i jeszcze odbyć zaczynające się seminarium Odnowy w Duchu Świętym Teraz już wiem, że było to działanie Ducha Świętego. 6 maja 1995 roku przeżyłam modlitwę o odrodzenie (chrzest w Duchu Świętym) – otrzymałam nowe życie, na nowo się narodziłam. Do tej pory w świadomości mojej Pan Bóg istniał jako sędzia sprawiedliwy, który za dobre uczynki wynagradza, a za złe karze. Zachowywałam się jak najemnik, służąc Panu z leku i musu. Po wylaniu Ducha Świętego wszystko stało się nowe w moim życiu. Teraz Pan Bóg nie jest dla mnie nadzorcą niebieskim czyhającym na mnie, by mnie ukarać za złe czyny, ale Ojcem, który mnie bardzo kocha. Stałam się Jego umiłowana córką, która zawsze może liczyć na Jego pomoc i rzeczywiście tej pomocy doświadczam. Dziękuję Duchowi Świętemu za wszystkie dary, które otrzymałam, a szczególnie za dar rady, który wyjątkowo jest pomocny w mojej pracy ale i życiu prywatnym. Dobrze jest mieć takiego Doradcę jak Duch Święty, bo przecież lepszego nie ma. Nawet wtedy, gdy nie wszystko układa się po mojej myśli to wiem, że jeżeli zwracam się do Ducha Świętego o pomoc, to zawsze ją otrzymam i to najlepszą dla mnie z możliwych. Chwała Panu! DankaPismo ŚwięteJestem w Odnowie w Duchu Świętym od 12 lat. W czasie spotkań nauczyłem się poznawać całe Pismo Święte, nie tylko Nowy Testament. Przed wojną , a i pewien czas po niej, Kościół nie wymagał czytania Starego Testamentu. Czytanie całego Pisma Świętego pozwoliło mi na uświadomienie sobie w jaki sposób Bóg prowadził naród wybrany od czasów Abrahama do czasów narodzenia się Mesjasza na ziemi, a potem Kościół. Przez to też lepiej widzę jak prowadzi mnie, w mojej historii życia. Dziękuję Bogu za obecność Księdza Opiekuna na spotkaniach. HenrykMiłość która wymaga…Chciałabym podzielić się świadectwem związanym z Odnową w Duchu Świętym w naszej parafii. Myślę, że Jezus przyprowadził mnie do tej wspólnoty, abym odnalazła głęboki wewnętrzny pokój i aby mi powiedzieć jak bardzo mnie kocha. Początkowo przychodziłam na spotkania, ponieważ czułam się tu dobrze. Wspólna modlitwa, wspólne rozmowy, życzliwość i serdeczność ze strony członków wspólnoty sprawiały, że czułam się przyjęta, akceptowana, potrzebna, wartościowa i dobra. Z czasem Jezus zaczął mi stawiać wymagania, które ( ze zdziwieniem stwierdzałam ) przynosiły i przynoszą radość. Zauważyłam , że Jezus nie zostawia mnie z nimi samej. Tak naprawdę, to On realizuje zadania, a ode mnie oczekuje jedynie współpracy. Ponadto realizowanie tych wymagań sprawia, że bardziej Go poznaję, widzę jak mnie prowadzi, jaką miłością mnie obdarza i jak się co jest tym wymaganiem? Na przykład poprowadzenie spotkania modlitewnego, przygotowanie konferencji, poprowadzenie modlitwy uwielbienia czy adoracji Najświętszego Sakramentu w kościele, przeczytanie czytania na Mszy św., zaśpiewanie psalmu itp. Te zadania uczą mnie współpracy z Jezusem, słuchania Go i odpowiadania na Jego pragnienia. Za każdym razem na nowo Go poznaję, odkrywam i nie mogę wyjść z podziwu jak wielką miłością mnie obdarzył i jaki jest fajny : ). KasiaDokąd pędzisz?Przez 42 lata mojego życia Pan Bóg był ze mną, ale ja nie zawsze byłam z że są przykazania, ale stosowałam je wybiórczo, trochę upraszczając i naginając do bieżących sytuacji. Chodziłam do kościoła, chodziłam do spowiedzi, chodziłam do komunii. Chodziłam. to właśnie adekwatne były to puste czyny, a grzech był moim codziennym ponad dwa lata temu Pan Bóg dał mi chorobę, za którą teraz dziękuję. Chorobę trudna w diagnozie, trudną do leczenia, uniemożliwiająca pracę zawodową. Zatrzymał mnie stawiając pytanie – dokąd pędzisz? I właśnie wtedy w naszej parafii ogłoszono rekolekcje REO. Nie wiedziałam co to jest, ale czułam, że tylko tam znajdę uzdrowienie. Oczywiście najpierw myślałam o tym fizycznym. Chciałam pozbyć się bólu i innych okropnych dolegliwości. Z płaczem, zdesperowana, pozbawiona sił fizycznych rozpoczęłam drogę przemiany. Okazało się, ze najbardziej uzdrowienia potrzebuje moje wnętrze. Bóg działał powoli. Najpierw odkryłam modlitwę różańcową, potem po raz pierwszy stanęłam świadomie w obecności Boga na modlitwie osobistej, odkryłam łaskę Spowiedzi Świętej w tym spowiedzi generalnej, cud się moje widzenie rzeczywistości. Nastąpiło przewartościowanie życia. Już nie ważne jest czy mam pełna lodówkę i czy starczy mi do pierwszego ale czy nieustannie trwam na modlitwie, czy jestem w stanie łaski uświęcającej, czy nie krzywdzę nikogo moim słowem, przykładem, czynem. „Nie troszczcie się zbytnio”… te słowa Jezusa wydały owoc w moim życiu. Pan układa swój scenariusz mojego życia, a ja się Mu poddaję. Korzystam przy tym z codziennych Jego wskazówek zawartych w Piśmie Świętym, mojej ulubionej lekturze. Bóg dał mi światło rozumienia Słowa Bożego, świadomego przeżywania sakramentów, obdarzył mnie hojnie darami. Część z nich miałam, ale nie byłam ich świadoma np. współodczuwania, dar łez, dar rady, dar umiejętnego formułowania myśli – te odkryłam na nowo, a część, jak dar języków czy dar modlitwy uwielbienia, dar bezwiednego śpiewania Bogu na chwałę w momencie przebudzenia są dla mnie nowe. Nowa jest gorliwość w Bóg uzdrowił mnie z choroby – tej fizycznej. Nie od razu. Stopniowo uwalniał mnie od wszystkich 44 letnią matka samotnie wychowująca 2 dzieci w tym jedno niepełnosprawne. Po ponad rocznej przerwie wróciłam do pracy zawodowej. Z zewnątrz wszystko wygląda jak dawniej – te same obowiązki, problemy. Ale zniknęły z naszego domu kłótnie, zła atmosfera. Potrafimy wyłączyć telewizor. Razem się modlimy. Jest na wszystko czas bo Bóg jest z nami. OLAPowrót do poprzedniej strony > Page load link

odnowa w duchu świętym sekta